Bir ailenin lösemi dramı!
İZMİR’de üç çocuklu Öztekin Ailesi’nin hayatı, 9 yaşındaki kızları Sevilay’a 4 yıl önce lösemi tanısı konulmasıyla perişan oldu. Anne 46 yaşındaki Meral Öztekin, "Kızım tam iyileşiyor diye umutlanırken hastalık nüksetti. Kemik iliği nakli olacak, kardeşlerininki uymadı. Moskova’dan donör bulundu denildi, 4 aydır bekliyoruz. Kızım ve oğlum eve ekmek getirmek için okulu bıraktı, tutunacak dal arıyoruz, bulamıyoruz" dedi.
- Ege Postası
- 09.06.2013 - 12:18
KARDEŞLER OKULU BIRAKIP ÇALIŞMAYA BAŞLADI
Baba da hastaneden ayrılamayıp işe gidemedi. Bunun üzerine Dumlupınar İlköğretim okulu öğrencileri olan Ömer, ardından da Selcan okulu bırakıp eve ekmek götürebilmek için buldukları işlerde çalışmaya başladı. Sevilay için kemik iliği kök hücre nakline karar verildi. Kardeşlerine bakıldı, ikisi de uygun çıkmadı. Yaşanan onca umutsuzluğa, mutsuzluğa bir de bu çaresizlik eklendi.
Kemik İliği Transplantasyon ve Onkoloji Merkezi Kurma ve Geliştirme Vakfı’nın (KİTVAK) her yıl dayanışma günü etkinliği olarak düzenlediği kahvaltıya, hem Dr. Behçet Uz hem de Ege Üniversitesi Tülay Aktaş Onkoloji Hastanesi’nde tedavi gören hasta çocuklar ve aileleriyle birlikte katılan Meral Öztekin, şöyle konuştu:
"Dört yıl önce lösemi tanısı bizi yıktı, yıllar içinde ailemi darmadağın etti. Biz bu hastalığı yenelim yine bir araya geleceğiz. Hastalığın nüksetmesi bizi kahretti, her şey sil baştan oldu. Sevilay’ın sağlığına kavuşması ancak kemik iliği nakliyle mümkün. Kardeşleri uygun çıkmadı. Moskova’da bir donör çıkmış, 4 aydır bekliyoruz. Doktorlarımız Sevilay için çırpınıyor, ellerinden geleni yapıyor. Biz ailesi olarak ona moral vermeye çalışıyoruz. Küçük olduğu için pek bir şey anlamıyor ama ömrü hastanede geçiyor. Bir ara iyi olduğunda okulundan geri kalmasın diye evde eğitim gördü, o da 3 ay sürdü. Yani 4 yıldır okula gidemiyor."
'ECZANEYE OKADAR ÇOK BORCUMUZ VAR Kİ'
Diğer çocuklarının da okulu bırakmak zorunda kaldıklarını ve 20-30 lira haftalıkla babalarına destek olmaya çalıştıklarını anlatan anne Meral Öztekin şöyle devam etti:
"Tutunacak dal arıyoruz, bulamıyoruz. Eczaneye o kadar çok borcumuz var ki! Tek isteğimiz Sevilay’a bir an önce nakil yapılması, sağlığına kavuşması. Kızım ve diğer arkadaşları ilk kez hastane dışında KİTVAK sayesinde bir araya gelip eğlendi, yüzleri güldü, neşeli bir gün geçirdi. Dilerim tüm çocuklar sağlığına kavuşur, anne babalarının da yüzleri güler."(DHA)
Yorum Yazın