İçten, samimi, doğal.. ''Ölüm adın kalleş olsun''

Yeni Asır Gazetesi Spor Servisi’nde çalışan Fethi Doğan Öner’in yılbaşı gecesi geçirdiği kazanın ardından hayatını kaybetmesi basın camiasını yasa boğdu. Öner’in ardından kaleme alınan yazıların en çarpıcısı, ölüm acısını yakından tanımış bir isme, aynı gazetede birlikte çalışan gazeteci Murat Attila’ya ait olandı…

Ege Postası
03.01.2013 - 16:15

EGE POSTASI/ HABER SERVİSİ- Ankara’da 7 üniversiteli gencin ölüm haberiyle İzmir’e düşen kor ateş, kısa bir süre önce İzmirli bir gazetecinin ölüm haberiyle daha da büyüdü. 4 yıl önce Ankara’da evladı Özgür’ü kaybeden baba Murat Attila, bu kez en yakın arkadaşı Fethi Doğan Öner’in ölüm haberiyle sarsıldı. Duygularını kaleme döken Murat Attila’nın ‘Ölüm adın kalleş’ olsun başlığıyla dile getirdiği satırlar, samimi, içten ve duygusallığıyla sosyal medyada büyük ilgi topladı.
İşte Murat Attila’nın kaleminden en yakın arkadaşı Fethi Doğan Öner…

Dört yıl önce Özgürümü toprağa verdikten 4 ay sonra yuvam dediğim Yeni Asır Gazetesi Spor Servisi'nde işe başladım. Yıllar önce mesleğe ilk adımımı attığım bu sıcak yuvaya döndüğümde içimi aydınlatan, birbirinden güzel insanlarla dolu, pırıl pırıl, genç bir ekiple karşılaştım. Gözümün ışığını, yıldızımı, Özgürümü kaybetmiştim ama bu güzel serviste pek çok oğlum ve kardeşim oldu. Onların sevgisi ve güzel yürekleri, o zor günlerimde, acının çöreklendiği, hançer gibi bağrımı deştiği günlerde benim yeniden hayata dönmemi sağladı.
Doğanımla kısa sürede kaynaştık. Yediğimiz yemek, içtiğimiz su ayrı gitmez oldu. Kendi gibi güzel yüreğine, hesapsız-kitapsız dostluğuna, mertliğine, yeteneğine, kıvrak zekası ve entelektüel birikimine hayran kaldım. Okuyan, sorgulayan, özgür düşünen, baktığı her tarafta güzellikler gören, hoşgörüsü ve ön yargısız tavrıyla etrafındakileri çeken gerçek bir dosttu. Saatler süren sohbetlerimiz yüzünden gazetede takılır oldular bize; Şems ve Mevlana diye...
Şems oydu. Kimi gün oğlum gibiydi, kimi gün kardeşim, kimi gün arkadaşım. Ama her zaman yoldaşımdı. Karamsarlığa düştüğüm anlarda Hızır gibi yetişir, bir şekilde yüzümü güldürmeyi başarırdı. Sevmek, yaşamı kutlamak, hakkını vererek yaşamak için doğmuştu sanki. Bedeni ruhuna dar gelirdi. Nitekim bu bedeni bırakıp sonsuzluğa geçti. Veda bile edemeden, bir kez daha sarılamadan...
Dört yıl önce oğlumu, yıldızımı verdim sana doymadın.
Şimdi de kardeşimi, güneşimi elimden aldın.
ÖLÜM ADIN KALLEŞ OLSUN....