Dormen: İzmir’de neden Şehir Tiyatrosu yok

USTA tiyatrocu Haldun Dormen, İzmirli genç tiyatrocularla buluşmasında, "İzmir'de niye bir şehir tiyatrosu yok şaşırıyorum. Bu büyük eksiklik beni üzüyor" dedi.

Ege Postası
31.03.2013 - 12:23

İZMİR- Sahne Tozu Tiyatrosu'nun danışmanlığını yapan Dormen'in İzmir'deki söyleşisine, her yaştan tiyatrosever, üniversite öğrencileri, genç oyuncular ve oyuncu adayları büyük ilgi gösterdi. 'Haldun Dormen ve Tiyatro' başlığı altındaki söyleşide Dormen, İzmir halkın tiyatro sanatına yaklaşımının yetersiz oluşundan yakındı. Tiyatro sanatı ile ilgilenen gençlere yol gösteren Dormen, "İnsanlara bir şey öğretmek bir mum yakmaya benziyor. Bugünde burada mum yakarsak ne mutlu bana" dedi.

'TİYATRO DEVRİM GEÇİRİYOR'

Dormen, "Tiyatroya bir şey olmaz. Tiyatro şu an da bir devrim geçiriyor. Küçük tiyatrolar her tarafta var. Büyük tiyatrolar şu an çöküntü vaziyette. New York'ta bile büyük tiyatrolar az kaldı. Bence yepyeni oyunlar, yazarlar çıkıyor. Sinemalar da kapanıyor. Dünyanın büyük sinemaları da kapandı. 3 bin kişilik salonlar kalmadı. Hem sinema hem tiyatronun rakibi televizyon" diye konuştu.

İZMİR'DE NİYE ŞEHİR TİYATROSU YOK

Dormen, ayrıca, "İzmir'de niye bir şehir tiyatrosu yok şaşırıyorum. Bir kaç tane alternatif tiyatro var. 150 kişilik devlet tiyatrosu var. İzmir gibi bu kadar uygar bir yerde yok. Hala anlamıyorum. Koltukları boş bırakmayın. İş İzmirliler'e düşüyor. Beğenmezseniz yuhalayın beğenirseniz göklere çıkarıp alkışlayın ama oyunlara gidin. Başka türlü tiyatroların yaşaması mümkün değil. Tiyatroya gerektiği kadar gidilmiyor. Tiyatroya insanları gönderin. 60'dan beri turne yapıyoruz. Eskiden 15 gün aynı oyunla Fuar Açıkhava tiyatrosunu dolduruyorduk. Ama şimdi böyle rakamlar mümkün değil. İzmir'in tiyatro şehri olması gerek ve şart. Bu kadar güvendiğimiz ve inandığımız bir şehirde neden olması? Bir Türk vatandaşı olarak beni üzüyor. Antalya'da Adana'da ve birçok ilde hem şehir hem devlet tiyatrosu var" diye konuştu.

'HEP SAYGI GÖRDÜM'

Dormen, sözlerinin sonunda, "Bu ülkede hep saygı ve sevgi gördüm. Sokaktaki çiçek satan çingeneden bürokratına kadar. Bunu da parayla alamazdım. Benim babam zengin bir iş adamıydı ve benim de iş adamı olmamı isterdi. Ama ben geri çevirdim ve tiyatrocu oldum, hep saygı gördüm. Herkes beni yok etmeye çalıştı. 'Zengin çocuğu tiyatro yapıyor' dediler. Mücadele ettim ve kazandım. Parasız kaldığım zamanlar da oldu. Bir tiyatrocunun hayatı sadece başarı ile geçmiyor. İnişler ve çıkışlar olmadan tiyatro mümkün değil" dedi. (DHA)