'Gör bizi Tuncay Bey!'

Ne garip bir dünyadayız değil mi?

Bir yanda devletin milyarlarca liralık ihalesini kapmış, dolandırıcılıktan hüküm giymiş bir patron, “Kör” lakaplı Abdurrahman Şentürk. Diğer yanda ise CHP İzmir Milletvekili Tuncay Özkan, bu patronun eskiden “yanında” olduğu, hatta bir zamanlar bizzat ziyaret edip desteklediği şirketin işçileriyle göz göze gelemeyen bir vekil...

Erdoğan’dan Ödül, Tuncay’dan Ziyaret

Bayburt Grup'un patronu Abdurrahman Şentürk, Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan üç kez ödül almış, üstüne bir de dolandırıcılıktan 7 yıl ceza yemiş.

Tabii ki bizim "Kör" lakaplı Şentürk'ümüz bu!

Ama ne tesadüf ki, bir zamanlar Tuncay Özkan da kendisini ve şirketlerini ziyarete gitmiş, desteklerini sunmuş. Şimdi ise bu “körlükten” kurtulmuş işçiler, Özkan’a “Gör bizi!” diye sesleniyor.

Ama ne mümkün! Bir zamanlar “destek” için kapılarına giden Özkan, şimdi selam bile vermiyor.

Agrobay’da “İşçiler Dırdırı”

Agrobay işçileri Eylül 2023'te işlerinden hukuksuzca çıkarıldı ve direnişe başladı.

Kimler onların yanında?

Herkes! Bir tek Tuncay Özkan hariç. İşçilerin haklarını ararken beklediği desteği Özkan’dan görememesi ise tam bir ironi değil mi?

Hani o işçiler, bir zamanlar destek verdiği, ziyaret ettiği Agrobay'ın emekçileri.

Öyle ya, 2015'te şirketi ziyarete gitmiş, şirketin Yönetim Kurulu Üyesi Arzu Çetinkaya ile görüşmüş. “Size her türlü destek bizden” havasında bir poz vermiş.

“Biraz da Yüzüme Bak” Tuncay Bey!

Agrobay işçileri şu an Tuncay Bey’e “Biraz da yüzümüze bak, Tuncay Bey!” diye sesleniyor.

Ama nerde...

Artık Tuncay Özkan’ın gözü bu tür şeyleri görecek durumda değil.

Ne de olsa geçen zaman ve değişen roller, gözlerdeki “gerçeklik” algısını silikleştiriyor.

Yoksa Bayburt Grup’un milyarlık ihaleler alması mı daha öncelikli mesele?

Erdoğan’ın ödüllendirdiği, bir zamanlar kendi desteğini sunduğu bu gruptan bahsediyoruz.

Çelişki de burada başlıyor zaten!

“Kör” Olmadan Görebilir Miyiz?

Agrobay’ın işçileri haksızlıkları gündeme getirmek için direniyor, Tuncay Özkan ise “körlüğün” başka bir türlüsünü yaşıyor. Bir zamanlar ziyaret ettiği, destek sunduğu patronlar şimdi "dev" ihaleleri kaparken, işçiler haklarını almaya çalışıyor. İşçilerin sesi bir türlü duyulmuyor; herhalde bu kez gerçekten “görmüyor” bizim vekil.

Sonuç mu?

Kimi ödüller, kimi ziyaretler unutulmaz. İşçilerin, “Gör bizi, Tuncay Bey!” diye seslenişi de, tarihe çelişkilerin ironik bir kaydı olarak geçiyor.