CHP’nin sessizliği ve istifaların gururu: Genç bir muhabirin hikayesi

Dün kaleme aldığım “CHP’nin Sessizlik Stratejisi: Kubilay’ın Hatırasına Dilsiz Muhalefet” başlıklı yazım, belli ki İzmir siyasetinin derin yaralarına dokundu. Ancak dokunduğu yerden en çok yara alan kişi, CHP Menemen İlçe Başkan Yardımcısı ve aynı zamanda Egepostası’nın politika muhabiri olan Berivan Kaya oldu.

 

Kaya, yazımdan sonra gelen baskılara daha fazla dayanamayarak kurumumuzdan istifa etti. Gencecik bir muhabirin, üzerindeki baskıya rağmen sergilediği bu dik duruş ve onurlu tavır, siyaset sahnesinde koltuğuna dört elle sarılanlar için adeta bir ders niteliğindeydi.

 

Şimdi soruyorum: Yazdıklarımın sorumluluğunu taşıması gereken asıl isimler nerede? Kubilay’ın hatırasını içi boş sloganlarla geçiştirenler, genç bir muhabir kadar bile gururlu bir duruş sergileyemediler mi? Koltukları uğruna susmayı seçen, baskılara boyun eğen, ama bırakın istifayı, açıklama yapmayı bile akıllarından geçirmeyenler, utanır mı? Sanmam.

 

O yüzden bugün, Berivan Kaya’nın bu istifasını sadece bir bireysel karar olarak değil, aynı zamanda CHP’nin içindeki sorunlu yapıya da bir ayna olarak okumalıyız. Bu ayna, sadece yerel siyasette değil, genel merkezde de bazı yüzlerin gerçeğini gösterecek kadar berrak.

 

Keşke herkes, Berivan Kaya kadar cesur ve gururlu olsaydı. Keşke yazdığım yazının muhatapları, genç bir muhabirin örnek tavrını görebilseydi. Ama biz biliyoruz ki bu ülkede cesur yürekler bir elin parmağını geçmez. Ve ne yazık ki bu cesaret, çoğu zaman siyasetin ve medyanın karanlık odalarında boğulmaya çalışılır.

 

Kubilay’ın hatırasına sahip çıkmak demek, sadece anma törenlerinde bulunmak değil; onun mirasına layık bir duruş sergilemektir. Susmak, köşeye sinmek ya da hesap vermekten kaçmak değildir. Berivan Kaya, bu duruşun ne olduğunu göstermiştir. Bakalım, CHP’nin sessizlik stratejisinde bir çatlak yaratacak mı?

 

Ah, ne güzel olurdu… Ama sanırım