İsmail Usta ağlıyorsa, CHP susamaz!

Gece saat 12.

Telefonum çalıyor.

Arayan: İsmail Usta.

Geçmiş dönemlerde Bayraklı'da meclis üyeliği yapmış 80 yaşında bir CHP’li…

Hayatını bu partiye adamış bir parti emekçisi…

Gençliğinde bayrak taşımış, afiş asmış, gözaltılar görmüş, baskılarla yoğrulmuş bir Cumhuriyet sevdalısı.

Sesinde titrek bir öfke var. Ama daha çok hüzün...

Diyor ki:

“Mithat Bey… Ben bu partiye 14 yaşında girdim… Şimdi 80 yaşındayım. Ve vallahi bu kadar ihaneti hiçbir dönemde görmedim. Belediye başkanlarımız tutuklanıyor, halk sokağa çıkıyor, isyan ediyor… Ama içeridekiler ne yapıyor biliyor musunuz? Hâlâ koltuk kavgası. Hâlâ hizipçilik. Hâlâ adamcılık… İçim acıyor. Gözyaşlarımı tutamıyorum…”

Durdum.

Yutkundum.

Telefonun diğer ucundaki bu ses, aslında bir kişinin değil, bir kuşağın feryadıydı.

Şimdi soruyorum CHP’lilere…

Ekrem İmamoğlu tutuklanmış.

Ortada bir demokrasi ayıbı var.

Halk sokakta.

Ama siz hâlâ kimin Genal Başkan  olacağına, kim kimi destekleyeceğine, kim hangi fotoğrafa girdiğine mi takılıyorsunuz?

İsmail Usta ve onun gibi CHP'lilerin gözyaşlarını göremeyecek kadar mı kör oldunuz?

Kendine “CHP’liyim” diyen herkes şunu artık anlamalı:

CHP'nin sorunu artık iktidar değil, içerideki “yer tutucular.”

Koltuk sevdasını vatan sevgisinin önüne koyanlar.

Kendi küçük iktidar oyunları için büyük davayı harcayanlar.

Ve hâlâ yüzü kızarmayanlar.

İsmail Usta’nın sesi, aslında çok şeyi anlatıyor.

Bir asırlık partinin gerçek sahipleri sessizce ağlıyor.

Ama ne yazık ki, bazı CHP’liler hâlâ kendi PR çalışmalarında, kendi klik hesaplarında...

Sözüm ona Atatürkçü, sözüm ona halkçı...

Ama bir İsmail Usta kadar yürekli olamayan...

Bakın sevgili CHP’liler…

Eğer bir partide 80 yaşındaki bir çınar “Bu kadar ihaneti görmedim” diyorsa…

O partide “bir şeyler” fena halde ters gidiyordur.

Ve hâlâ dönüp kendi koltuğunu düşünen varsa...

Ne diyelim…

Sadece yazık!

Ama çok yazık!