Öyle bir zaman gelir ki!

Öyle bir zaman gelir ki, küçük bir istasyonundan kalkan bir trenle çıktığın yolculuğunun sonsuza kadar sürmesi için tanrıya yalvarırsın, dua edersin. Öyle bir zaman gelir ki, rüzgâr gibi hoyratça savrulup giden zamana kırılırsın; acelesi varmış gibi bir daha geri gelmeyecek bir daha yaşanmayacak yıllarını alıp götürdüğü için. Öyle bir zaman gelir ki, geçmişi unutursun hatırlamak istemezsin. Gazeteleri, kitapları son kez ne zaman okuduğunu, son kez kimlerle beraber olduğunu, kimlerle konuştuğunu bilemezsin. Öyle bir zaman gelir ki, hayat çizgin seni peşinden sürükleyip götürürken kaçıp kurtulmak için isyan edersin. Öyle bir zaman gelir ki, lacivert mavisi gökyüzünde kanatlanmış mavi bir bulutlar gibi güneşe gülümsemek istersin, Yağmur olup hayallerinin üstüne yağmak istersin. Ateş böcekleri gibi yanıp sönen yıldızlarla el ele sonsuzluğa doğru koşmak istersin. Ve bir kitabın sayfaları arasında sakladığın bir mektubu okurken eski bir şarkıyı dinler gibi hüzünlenirsin, gözyaşlarını tutamazsın.